Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ PUNK ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το 1979 στο κατάστημα δίσκων «Pop Eleven» στο Κολωνάκι πλήθος αντίτυπα του πρώτου δίσκου των Dire Straits βρίσκονταν κάτω από την ετικέτα «ΠΑΝΚ ΡΟΚ». Τα πράγματα φαίνονταν συγκεχυμένα. Οι Dire Straits «πούλαγαν» στην Ελλάδα, το «πανκ ροκ» ίσως να πούλαγε κι αυτό αν μεταμφιεζόταν κατάλληλα, αν παρέπεμπε σε έναν καινούργιο ήχο, που ήταν όμως σχετικά εύπεπτος από μια γενιά που απείχε χρονικά μόλις δέκα περίπου χρόνια από τη Γενιά του Πολυτεχνείου. Αυτή η λανθασμένη καταχώρηση των Dire Straits και η επίσης λανθασμένη άτυπη δήλωση του punk ότι βρισκόταν εκεί δείχνουν πως ό,τι καινούργιο και άγνωστο ακόμη ερχόταν από την Αγγλία έπρεπε αυτόματα να χαρακτηριστεί νεωτερισμός και η νεωτερικότητα στη μουσική ήταν εκείνη την εποχή ταυτόσημη με το punk.Όμως γρήγορα τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν. Η αληθινή punk μουσική θ’ αρχίσει να διοχετεύεται και να επηρεάζει: Το 1980, σε συναυλία στο Γήπεδο του Ζωγράφου, οι Παρθενογένεσις ερμηνεύουν το House of the Rising Sun σε «punk εκτέλεση», όπως το εξήγγειλαν οι ίδιοι. Ήταν ίσως η πρώτη βόμβα. Τούτο το γεγονός πυροδότησε μια ολόκληρη γενιά μουσικών που, μόλις κατάφεραν να κατακτήσουν μια στοιχειώδη γνώση των βασικών οργάνων του ροκ (κιθάρα, μπάσο, τύμπανα), εξαπέλυσαν την ορμητικότητα του teenager σε κάθε ανάλογη περίσταση και αφορμή. Κανένα σίγαστρο δεν λειτουργούσε πλέον. Το punk ήταν εδώ.«Η Πλατεία Εξαρχείων ήταν το στάνταρντ μας» αφηγείται ο Μήτσος Σπυρόπουλος, κιθαρίστας των Αδιέξοδο. «Ερχόντουσαν απ’ όλες τις περιοχές, Περιστέρι, Γαλάτσι Αιγάλεω –το Γαλάτσι ειδικά είχε πολλούς punks». Το κέντρο του κόσμου ήταν τα Εξάρχεια. «Όταν τους πρωτογνώρισα βέβαια, οι επίσημοι αναρχικοί – φρικομακρυμάλυδες και τα λοιπά – θεωρούσαν τους πάνκηδες λίγο ανώριμους και δεν τους παίρνανε στην αρχή και πολύ στα σοβαρά, αλλά με τις φάσεις που γίνονταν –κυρίως με αυτά που έκανε η αστυνομία, ‘κατάφερε’ με την αντιμετώπισή της να εξομαλύνει τις διαφορές που εξάλλου δεν ήταν και πολύ σοβαρές», αφηγείται ο Γιάννης Βεναρδής, ντράμερ των Αδιέξοδο. Με την περίφημη «Επιχείρηση Αρετή», «όποιον δεν φορούσε γραβάτα τον μαζεύανε» αλλά μετά «έπεσε ξύλο και δεν ξανάγινε τίποτε».